Qələm aldım əlimə cümlə bəşərdən yazıram,
Qəhər olmuş gecələr sübhü səhərdən yazıram.
Bürümüş daxilimi qəlbdə kədərdən yazıram,
Bilirəm, bezmisən, amma səni həmdərd sanıram.
Şüara məclisinə seyrə dalıbdır qələmim,
Düşünür: “Bəs neçə min Həqqi alıbdır qələmin?!”.
Baxaraq sizlərə xeyli mat qalıbdır qələmim,
Dedi ki, mən sizə şair dediyimçün yanıram.
Bilirəm, bezmisən, amma səni həmdərd sanıram.
Çoxunun dərdi eşqidir, mənə baxsan o da yox,
Amma ki, ümmanı dərdəm, tuta bilcək oda yox,
Dedilər: “Cənnətə yolla məni, əsla oda yox”.
Bəşər oğlu belədir, ta ki, əzəldən tanıram,
Bilirəm, bezmisən, amma səni həmdərd sanıram.
Gecə düşdü sükutu pozdu yenə ahlarınız,
Dedi ki, Tanrı yoxdu, demək yox günahlarımız.
Tək olan Tanrınızı dandınız, hanı allahlarınız?!
Ölən insanlığın acizliyin hər gün anıram,
Bilirəm, bezmisən, amma səni həmdərd sanıram.
Çiçək açsın deyə sözlər bulud olmuş yağıram,
Səbəb oldu quru sözlər məni hərdən yağıran.
Acı daddı dediyim Haqq sözü indi yağınam,
Düz olan zəhərə bərabər bunu hər il qanıram,
Bilirəm, bezmisən, amma səni həmdərd sanıram…
Vüsal XANKİŞİYEV
Blogger ŞƏRHLƏRİ
Facebook ŞƏRHLƏRİ