Sevgidən yazıb, sevgini düşünmək bu cəmiyyətdə insana bir xeyir
vermir. Qızların dodaqlarından, sinəsindən yazanlar bu cəmiyyətdə yazar adlanır,
bu cəmiyyət sevgini yataqda axtaranlara alqış deyir. Saf, təmiz duyquların adı
indi acı çəkməkdir.
O qızın dodaqlarından öpməyi heç düşünmədim, istədim adımı eşidim
lalə yarpağı kimi incə olan o dodaqlardan, ancaq daha böyümək istəyirəm.
Sevginin olmadığı bir dünyada sevgili axtarmaq uşaqlıqdı və mən
böyümək istəyirəm.
Darıxıram sevgi üçün. Yazışmaq istəyirəm bir sevgili ilə, və
sabahlara qədər danışmaq və bir ömür yaşamaq.
Yalan söyləmək istəmirəm kimsəyə
və kimsənin qırmamaq ümidlərini və oynamamaq xəyalları ilə.
Kafkanı, Mopasanı düşünürəm ən gözəl hekayələri yazarkən ən böyük
acıları yaşayanları və utanıram acılarımdan və yazdıqlarımdan.
Bir sərxoşun ölümünü düşünürəm, ya da bir əxlaqsız qadının
qocalığını. Bir ürəyə, bir ailəyə sığmayanların öldüyü yalnızlığı düşünürəm.
Adımı söyləməyən o dodaqlar indi bilmirəm kimin boynunda gəzir, ancaq
sevgi azad bir quş kimi Tanrıya doğru uçur. Mən sevirəm. Və çox sevirəm hər
gedənlə bir az daha artırsa sevgim, bir az daha artırsa məni yandıran atəşlər
demək sevgi bu dünyada, bu insanlarda deyil. Sevgi elə Tanrının özüdür.
Sevgi yaşamaqdır bir mehtab kimi gözəl, bir külək təki çılqın.
Şərəfli və namuslu olmaqdır sevgi.
İnsanların ürəklərindən keçməkdir, lakin ayaqlamadan.
O qızın dodaqları söyləmədi adımı, çünki adım yaraşmaz hər dodağa.
Adımı söyləyəcək dodaqlar, sevgimi yaşayacaq qəlb dəliqanlı
olmalıdır.
Bir şeir kimi kövrək, bir şair kimi usta və Tanrının özü qədər gözəl.
YA ALLAH,
Blogger ŞƏRHLƏRİ
Facebook ŞƏRHLƏRİ