Zaman dəyişdikcə xalqımızı digər xalqlardan fərqləndirən dəyərlərimiz də nə yazıq ki dəyişdi.
Xalqımızın özünəməxsus süfrə , geyim mədəniyyəti, toy adət-ənənələri , ailə dəyərləri
vardı. Niyə keçmiş zamanda yazıram, çünki həqiqətən də çox şey keçmişdə qalıb.
Bayramlarda süfrələrimizdən
yeməklərimizin şahı sayılan plov əskik olmazdı, amma indi çox adam “düyü kökəldir
“ məntiqini əlində bayraq edib plovu
bayram menyusundan çıxarıb. Əvəzində isə xaricin bizlərə sırıdığı , mətbəximizə
salıb başda əyləşdirdiyi yeməkləri
ortaya gətirirlər . Hansı daha sağlam menyudu, ya da hansı daha
faydalıdı mövzusunda mübahisə etməyə məncə heç ehtiyac yoxdu. Mətbəxdə yenilikləri öyrənməyə qarşı deyiləm , amma biz öz yeməklərimizə
gözucu baxıb , yeni dadlar axtarışına çıxıb da mətbəximizi unutmamalıyıq, özümüzə dəyər verməsək, heç kəs bizə dəyər verməz. Boşqabımızdan
yeyib də “bu bizim yeməyimizdi “-deyənlərin ağzını yummaq üçün öz
qazanımıza sahib çıxmalıyıq. Yoxsa
şor-çörəyimiz də əlimizdən çıxacaq, dolmamız əlimizdən getdiyi kimi.
Düzdü, biz dövlət
olaraq, xalq olaraq inkişaf edirik. Avropaya inteqrasiya edirik, irəliləyirik,
addım –addım dünyaya özümüzü sübut edirik. Çox insanlar deyir ki, insan özünü
inkişaf etdirmək istəyirsə, keçmişlə
yaşamamalıdır. Amma keçmişimiz bizi biz edəndisə , mütləq vaxt tapıb geriyə də
baxmalıyıq. Avropalaşmanın soyunmaq olmadığını dərk etməliyik, keçmişdə
necə geyim mədəniyyətinə malik olduğumuzu xatırlamalıyıq. Soyunmaq gözəllik ,
müasirlik deyil. Düzgün geyim insanı cəmiyyətə düzgün təqdim edə bilər. Düşünün
, siz çox mədəni, dünyagörüşlü, düzgün ailə təhsili almış birisiniz. Açıq-saçıq
bir geyimdə küçədə gedirsiniz. Sizi görənlərdən
sizə qarşı müsbət münasibət tələb edə bilmərsiniz. Biz elə bir cəmiyyətdə
yaşayırıq ki, geyimimizə fikir verməliyik. Polis paltarını bir oğru rahatlıqla
tapıb geyinə bilər, bu o demək deyil ki, o polisdir. Amma bizim cəmiyyətdə
açıq-saçıq geyinib də cəmiyyət arasına çıxanın bir adı var. Ona görə də düşünürəm ki, geyindiyimiz geyimdə belə
kimliyimizi unutmamalıyıq cinsinden, vezifesinden, senetinden asili olmayaraq.
İtirdiyimiz,avropalaşmanın
qurbanına çevirdiyimiz dəyərlərimizdən biri də toy mədəniyyətimizdi. İndi
palatka toyları demək olar ki, yoxdu. Kəndli,şəhərli “restoranlaşmışıq”. Belə olmağımızı zaman , şərait tələb edir.
Çoxları toya bir mədəniyyət kimi yox, mədə -niyyət kimi yanaşır . El arasında
bir kəlimə var qarğa bazarı. Restoran toylarımız qarğa bazarına bənzəsə də,
restoran sahibləri istəsələr bu problemi aradan qaldıra bilərlər. Səs tənzimləyicilərlə
səs-küyə nəzarət edə bilərlər. Bu xırdalıqlar çox güman ki düzələcək. Amma
insanlarımız bu gedişlə düzələnə bənzəmir.
Vaxtıykən qızları mələyə bənzədən gəlinliklər çox dəyişib.İndiki gəlinlikləri
geyən gəlinlərimiz sanki podyuma çıxan manikenlərdi, bu qədər dəyişiklik nəyə
lazımdı axı. Gəlinlik həyadı, abırsızlıq deyil . Çox təəssüf ki, bunu
anlamırıq, anlamaqda istəmirik. Mədəniyyətimizi bizə unutduran Avropa, bizə nə
edirsənsə, əcəb edirsən. Biz var olduqlarımıza sahib çıxa bilmiriksə, səni niyə
qınayaq ki...
Blogger ŞƏRHLƏRİ
Facebook ŞƏRHLƏRİ