Divan tutur bu qarışıq zaman mənə. Səbəbini bilmədiyim narahatlıq hissi yenə. Düşünməyə, işləməyə vermir, vermir aman mənə. Sığmıram nə yerə, göyə. Zindan kimi, qəfəs kimi bilinduğum məkan mənə. Ana deyim-ana deyil. Doğmadımı, ögeydimi, - bilmirəm heç. Vətən, vətən, vətən mənə!!! Ziba Xəlil
Blogger ŞƏRHLƏRİ
Facebook ŞƏRHLƏRİ