Keçən əsrin
ikinci yarsında göydəki ulduzların sayı
qədər şair vardı Azərbaycanda, ancaq millətin yaddaşında üç nəfər qaldı,
qalanları isə Günəşin doğuşunda görünməz olan ulduzlar təki görünməz oldular.
Bəxtiyar
Vahabzadə
Məmməd
Araz
Xəlil
Rza Ulutürk
Bunları
birləşdirən, ölümsüz edən milli- mənəvi dəyərlərə sahib çıxmaları idi.
İndi də bir o qədər şair və yazar var.
Bunların əksəriyyəti oxucunu heç nə ilə maraqlandıra bilməyənlərdir.
Şalvarı
küçənin ortasında soyunmaq nəticədir, bəs səbəb?
Bilirsizmi,
əzizlərim sonunu düşünməyən bir millət sonunu görməyə məhkumdur.
Oxucunu
maraqlandırmaq üçün “ azad sex” adlı bir eybəcərlik uydurdular, buna qarşı çıxanları da mentalitetçi adlandırıb
başladılar tənqid etməyə. Küçədə öpüşmək, ər evinə qız olaraq getməmək, mavilik
yavaş – yavaş gənclərə mədəniyyat adı ilə sırınmağa başladı.
Ədəbiyyat
saytları da bu yazarları dəstəklədilər, kitabları çap olundu, tv ekranlarına
çıxdılar.
Yəni,
qısacası hansısa qüvvələr qərəzli şəkildə bu millətin əxlaqına hücüm edir.
Bir mavi
özünü öldürdüyü zaman onu necə müdafiə elədilərsə, qıraqdan baxan elə bilərdi ki, bu vətən uğrunda şəhid olub.
Bir
xanım yazarı o qədər təriflədilər ki, qadınlarımızın qasığındakı qıldan da köşə
yazdı bu köşəni saytlar yayınlamaqda yarışa girdilər. Və bir gün adı Günel olan
bu xanım erməni mətbuatına müsahibə verərək qaçıb getdi Avropa ölkələrindən
birinə. Və ən sonunda 26 fevral günü, xocalı şəhidlərini ayaqlayaraq, onların
qatilindən üzr istədi.
İndi bu
nillətin gözünün qabağında soyunanlar kimdi, nə üçün soyunurlar bilirsizmi?
Soyunmaq
nəticə idi, səbəb isə...
Blogger ŞƏRHLƏRİ
Facebook ŞƏRHLƏRİ