Ağam,
ağam, ya ağam...
Günlər
öncə, işdən çıxıb Koroğlu metrosu tərəfdən
gələn 189 saylı avtobusa minib üzü Nardaran,Maştağa istiqamətinə yollandım.
Zabrata
daxil olandan sonra marşurut hər 5 dəqiqədən bir saxlayırdı. Yolla irəliləmək
imkansız idi.
Hər tərfdə
yas çadırları qurulub,İmamlar eşqinə ehsan verirdilər.
Yolun
tıxacı, bir tərəfdən isə,avtobusun pəncərələrin nəfəsliyini tutmuş qara pərdələri
insanı o dünyalıq edirdi.
Nəhayət,
ölüm-zülüm Maştağa kəndinə daxil ola bildik. Bu kənddə ilk nəzərə çarpacaq bir
şey vardısa o da uca damların üstündən
sallanan saysız-hesabsız qara bayraqlar idi. Aradabir, yolboyu dəstə-dəstə
azyaşlı uşaqlar gəlib-keçir, əlləri ilə sinlərini vurur, uca səslə, qəmgin
halda şüar səsləndirirdilər.
Nə
zamansa, Lənkəranda dostumgildə olanda İranın Səhər tv kanalına baxırdım.
Məhərrəmliyə
tuş gələn həmin vaxt idi. Milyoları ağuşuna alan, minbərdən hədis söyləyən
mollanın səsinə qoşulub yeri məhvərindən çıxaran səslər.
Böyük
bir dövlət hardasa, İslamı farslaşdırıb türkü və ərəbi yad islamçılıqda
günahlandıran İran başdan-başa qaynayan qazan idi.
Böyük
ölçüdə dalğalanan qara bayraqlar, saqqalı üzlərin qəmli, yorgun gözləri və ağı
deyən səsləri..
Zəncirlər...
Dağlanmış
sinələr..
Yarılmış
başlar...
Maştağa
qarabayraqlı əlahiddə dövlətə bənzəyirdi
Bir qədər
uzaqada isə, qara bayraqların fövqündə acizcəsinə fondan Azərbaycanın dövlət
bayrağı görünüb, itirdi.
Bura
Azərbaycanmı idi, yoxsa, İranmı?
Ətraf
hər şey yas, faciə qoxuyur və abu-havadan sənin də qəm dəryasına batmağını tələb
edən şərait hökm sürürdü.
Müşahidə
edirdim.
Burda,
qəribə bir elan verilmişdi..
Yaxınlaşıb
oxumağa başladım: "............."
Bu qədər
kifayət idi, geri-şəhərə döndüm.
Bu
hadisədən bir xeyli vaxt ötdü.
Yenə
yolum Bakının qədim kəndlərindən olan Maştağaya düşdü.
Kəndin
içində maşından düşüb, pirə tərəf yollandım.
Köhnə
dostum Hacı Qafura baş çəkməyə gəlmişdim.Evlərin yanından keçdikcə, gözümə
şaxtababa rəsmləri görünməyə başladı.
A4
formatlı elan kağızlarında qırmızı rəngli dedin üstündən xətt çəkilmişdi.
Telefonu
çıxarıb, həmin elanın fotosunu qeyd etdim.
İndi
bilmirəm, bundan sonra hansı addım atmaq lazımdır.
Amma,
hər-halda başqa insanların dini etiqadına bu qədər də müdaxilə etmək və az qala
təhdid səviyyəsində tələb etməyə heç bir ad vermə k olmaz.
Son
sözü isə həmin sözügedən fotoya baxdıqdan sonra siz deyin, Bizdən bu qədər...
Blogger ŞƏRHLƏRİ
Facebook ŞƏRHLƏRİ